وطنپرستی/ایران پرستی و ملی گرایی یعنی چه؟
جوانان مذهبی و غیرمذهبی عزیز، این چند تا جمله را یاد بگیرید ... تا نتوانند ملی گرایی، ذوب شدن، ولایی بودن و یا اصلاح طلبی قلابی و توخالی به شما بفروشند!
♦️ وطن پرست یعنی پرستش کشور، که برای ما ایران است، ایران پرست بودن. ولی این یک پرستش مذهبی نیست.
وطنپرستی به معنی پاسداری و پرستاری، و به معنی حفاظت است، و به معنی ایجاد سلامت و تندرستی برای کشور است،
نه به معنی کسی که دارد شما را پرستش میکند.
ایران دوستی اشکالی ندارد، ولی کلمه ایران پرستی میرود به عمق قضیه!
♦️ ایران پرستی سه اصل دارد:
1 یک ایران پرست یا وطنپرست خواستار آبادی کشور و شکوفایی زندگی مردم در داخل کشور است.
2 وقتی یک ایران پرست خواستار احترام، استقلال، و نفع بردن ایران در صحنه جهانی نیز باشد، او یک ایرانپرست ملی گرا است.
3 ولی ملی گرایی که ایران پرست و وطنپرست نیست، یک ملی گرای قلابی و تو خالی است، مانند ایرانی های ریز و درشتی که در کوچه و خیابان، یا سخنرانان فرهیخته و نخبه، و یا مسئولین حکومت که خود را ملی گرا مینامند ولی طرفدار کشورهای خارجی هستند، این افراد وطنپرست و ایران پرست نیستند. ... و احتمال خیانت کردن (مستقیم یا غیرمستقیم، دانسته یا ندانسته) توسط ملی گرایی که ایران پرست و وطنپرست نیست بسیار زیاد است. (برای متن کامل ویدئو، روی دکمه قرمز بالا کلیک کنید.)
لطفا تکثیر حداکثری
(در اینجا من قسمتهایی از گفته شده ها در ویدئو را برای شما به نوشته آورده ام)
"ایران شهری یک سیستم حکومتی در ایران باستان بود. ایران گرایی یک جهان بینی است.
ایران پرستی به معنی مذهبی آن نیست که شما سر به خاک بسائید و عبودت کنید. پرستی به مفهوم پرستاری کردن و نگهداری کردن است. یعنی وقتی شما ایران پرست هستید خودتان را مسئول نگهبانی و پرستاری از ایران میدانید.
ایران شهری یک سیستم حکومتی در ایران باستان بود. طرفدارهای ایران شهری سیستم ولایت فقیه را در ایران مشروع کردند، چون در ایران شهری دو عامل با هم در حکومت بودند، موغ ها زرتشتی و شاه. و در واقع ایران شهری به معنی حکومت شیخ و شاه بود که در آنموقع اردشیر بابکان و شاه های دیگر موغ ها را در حکومتشان بزرگ کرده بودند چون در روم و غیره نیز از مذهب برای تقوبت دولت استفاده میکردند. و شاه خودش را قبله عالم کرد و ظل السلطان کرد و این الغاب را موغ ها ابداع کردند برای شاه.
بنابراین ایران شهری یه سیستم حکومتی شیخ و شاه است که امروز رسیده به خامنه ای که شیخ و شاه شد ولیه فقیه و دیگر حکمرانهای آخوند. و ایران شهری این فرم و سیستم حکومتی جمهوری اسلامی را توجیه میکند.
ولی یک عده ای بدون دانستن معنی ایران شهری آنرا با ایران گرایی و ایران پرستی قاطی میکنند.
وطن پرست یعنی پرستش کشور که برای ما ایران است و یک پرستش مذهبی نیست. وطنپرستی به معنی پاسداری و پرستاری به معنی حفاظت است، به معنی ایجاد سلامت و تندرستی است ، نه به معنی کسی که دارد شما را پرستش میکند.
ایران دوستی اشکالی ندارد و کلمه ایران پرستی میرود به عمق قضیه و جریان دیگری را بیان میکند
ایران پرستی دو ستون دارد. یعنی، ایران پرست یک ادم ملی است، ملی گرا هم هست.
این دو چگونه در کنار هم قرار میگیرند؟
یک آدم ایران پرست نمیتواند ملی گرا نباشد. این دو در کنار هم قرار میگیرند. ایران پرستی یک ستونی است که ملی گرایی روی آن قرار میگیرد، خود ملی گرایی یک ستون نیست.
وطن کشور است. تو وقتی وطن پرستی یعنی میخواهی کشورت را درست کنی، خوب کنی، تندرست کنی. این وطن یک عده آدم دارد. و یک وطن پرست بیش از هر چیزی به مردمش فکر میکنند، این مردم زندگیشون خوب باشد، عدالت توشون باشه، راحت زندگی کنند.
دومین بخش وطن سرزمینش هست. یک وطن پرست میگه من یک سرزمین آبادی میخوام، یک سرزمین پاکی میخوام، رودخانه هام دریاهام جنگهام خاکم همه اینها باید در بهترین وجه نگهداری بشه، پاکسازی بشه و درست کار بکنه.
در کنار وطن یک فرهنگ است، یک تمدن است، یک تاریخ است. یک وطن پرست میگه میخوام حافظ اون فرهنگ و زبان و هویت و تاریخ و تمدن و اون عظمتش و بقیه اش باشم. و بنابراین یک وطنپرست میخواد شکوفا کنه اون بخش و اون بُعد از کشورش را.
یک بُعد دیگر بُعد حکمرانی است. هیچ کشوری نمیتونه بگه من کشورم مگر اینکه حکمرانی داشته باشد. یک گروهی که حکومت میکنند، که یا شاهند یا نخست وزیر و غیره و تشکیلات دیگری هم دارند.
وطن پرست کسی است که میخواد که این حکمرانها آدمهای درستی باشند. میخواد حکمرانها را هم وطنپرست کنند، که حکمرانها هم در درجهت سعادتمند کردن مردمشون، شکوفایی فرهنگشون، آبادی و پاکی سرزمینشون همآهنگ کنند، اینها را میخوان قانونمند کنند و درست کنند.
بنابراین یک وطنپرست بطور جدی نگران نوع حکومتی ها است. یعنی نمی توانی بگویی که من یک وطنپرستم ولی کاری ندارم کی در کشور حکومت میکند. یک وطنپرست نمی تواند یک آدم شارلاتان و دزد و دغل و مافیایی و یا دزد و مزدور خارج باشن را قبول بکند و بعد بگه من وطنپرستم، این نمیشه!
ملی گرایی - و بالاخره یک بُعد دیگری هم هست که در رابطه با خارج مطرح میشود. یعنی یک وطنپرست کسی است که عزت کشورش را در روابط بین الملل میخواد. یک جایگاه درست میخواد، احترام در دنیا میخواد. روابطی میخواد که به نفع کشورش هم باشد. اینجا در این مرحله است که وطنپرستی ملی گرایی میشه. اینجاست که ملی گرایی میاد وسط. یعنی شما اگه ملی گرا نباشی این قسمت را از دست میدی، و میگی من وطنپرست هستم ولی مهم نیست اسرائیل بیاد کشور منو بگیره، تیکه پاره کنه، نظامی های منو بکشه. این نمیشه!
تو به عنوان یک وطنپرست در همین حال نسبت به کشورهای دیگه یک رابطه ای را قبول میکنی، یه رابطه ای را قبول نمیکنی. تو باید در رابطه با کشورهای دیگه یک مرزبندی داشته باشی، با بعضی ها دوستی با بعضی ها دشمنی، با بعضی ها رابطه ات کم و زیاد و خوب و بده، بستگی داره که اونطرف نسبت به کشورت چه جوری فکر بکنه، با تو چه جوری برخورد بکنه، و غیره.
(18:04) پس ملی گرایی بُعد دیگری از وطنپرستی است. کسی که سرزمینش را پاک نمیخواد، حکومتش را درست و حسابی نمیخواد، فرهنگش را شکوفا نمیخواد، نمیتونه ملی گرا باشد. اول باید وطنت را دوست داشته باشی تا بعد بتونی اون کشور را در رابطه با کشورهای دیگه عزتمند بکنی قدرتمند بکنی، توانمند بکنی، رقامتمند بکنی و غیره.
بنابراین، وطنپرستی یک چیز عملی است، داخلی و درون زایی است. یک وطنپرست به داخل نگاه میکند. وطنپرست تمام هم و غمش اینه که در ایران چه اتفاقی میافته. ملی گرایی که وطنپرسته، میگه خب حالا که داخل کشورمون توجه کردم که چه جوریه، ببینم رابطه اش با خارج چجوریه، کیا دشمن من یا دوست منند و از این حرفا. ملی گرایی، بنابراین، برون زاست،
وطنپرستی کنشی است. ملی گرایی واکنشی است. یعنی در ملی گرایی تو واکنش نشان میدی به دیگران. در وطنپرستی کنش گری میکنی برای داخل کشورت. بهمین دلیل وطنپرست عملگراست، ملی گرا ایدئولوژیک است. ملی گرایی یک بحث ذهنی و ایدئولوژیک دارد. یعنی تو داری با خارج یک برخوردی میکنی، میگی من بهترم یا بدترم، من خوبم یا نیستم، اونا بهتر از منند یا نیستند.
ملی گرا هم عمل گراست ولی نه به اندازه وطنپرست. وطنپرست خیلی درونی است و جهانبینی داخلی داره، میگه من کشوری بنام ایران را باید چجوری اداره کنم، فلسفه اش باید چکار کنم، هویت را باید چکار کنم، عدالت را باید چکار کنم. و بعد ملی گرا میگه، کافی نیست، استقلالش را باید چیکار کنم.
یعنی این دو تا مکمل هم هستند. ولی از وطنپرستی است که بطرف ملی گرایی میری، تو از ملی گرایی بطرف وطنپرستی نمیتونی بری. چرا؟ برای اینکه اون ملی گرایی روی ستونی سوار نیست. ملی گرایی روی ستون وطنپرستی قرار میگیره، همونجایی که زندگی مردمته، فرهنگته، مردمته، تمدنته، دولتته. ملی گرایی اگه درست کردن اینا رو قبول نکنه، یک طبل تو خالی است.
ملی گرایی که وطنپرست نیست یک طبل تو خالی است. فقط جیغ و ویغ و ایدئولوژیکی، بعله من میدونم تو دهن اسرائیل تو دهن آمریکا میزنم، مرگ بر این مرگ بر اون. بعد میگی چرا آقا؟ میگه من ملی گرام. نه تو ملی گرا نیستی، تو یک آدمی هستی که داری ریعکشن و عکس العمل نشان میدی و یک طبل تو خالی هستی. اول کشورتو بساز.
یک ملی گرا باید اول کشورشو میسازه، فرهنگشو میسازه، تمدنش را میسازه، سرزمینشو میسازه، مردمش را میسازه، دولتشو میسازه. بعد میگه حالا میخوام رابطه من و دنیا را بسازم. تو اگه اول بخوای بیافتی دنبال رابطه خودت با دنیا، اینا فراموش میشه.
آقای خامنه ای ملی گراست، ولی وطنپرست نیست. اصلا نمیدونه وطنپرستی چیه. و اکثر اصلاح طلب ها به یک شکلی ملی گرا هستند، برای اینکه ریاکتیو و عکس العملی و ایدئولوژیک هستند، آقا اینجا ایرانه. اینجا حکومت اسلامیه، گور پدر اسرائیل، اسرائیل رو باید نابود کنیم، امریکا باید نابود بشه. ببین مثل یک ملی گرا حرف میزنه. ولی این آدم وطنپرست نیست، یعنی قبل از اینکه بگه تو دهن اسرائیل میزنم، اینو و اونو نابود میکنم.
باید اول بگه ببینم مردم من دارند چه جوری زندگی میکنند، چرا مردم 70 درصدش زیر خط فقر رفتند؟ این دزدا و دغل ها از کجا آمدند؟ چرا فرهنگ را نتونستم خوب پیش ببرم؟ فرهنگ قبل از اسلام را چرا رها کردم؟ فرهنگ قبل از اسلام را درش شکوفایی بوجود نیاری و بگی من ایران را دوست دارم، ایران حداقل 1500 سال قبل از اسلام تاریخ داشت، فرهنگ داشت، تمدن داشت.
بهمین دلیل شما میتونید خیلی ساده و مصنوعی ملی گرا باشی. و میبینید که اسلام گراها الان یک دفعه ملی گرا شدند. اینا هر دوشون در یک جا مشترکند، وطنپرستی ندارند، از ملی گرایی راحت میپرند به خارج تو دهن اسرائیل و امریکا میزنند. در حالی که تو دهن اسرائیل و امریکا بزنی ولی وطنت رو درست نکردی. اسرائیل بمب داره و تو میگی بمب حرامه، این وطنپرستی نیست. وطنپرست نمیتونه بگه من با اسرائیل دشمنم و میخوام نابودش کنم اما بمب در اسلام حرامه، یعنی کشور من نمیتونه بمب داشته باشه.
گوش بدید و دقت کنید! وطن پرستی اصل است. ملی گرایی روی آن سوار است. اگر وطنپرست نباشی، ملی گراییت توخالی و مصنوعیه، و هر کسی میتونه بگه من ملی گرام، فقط باید چهارتا فحش به این و اون بده میشه ملی.
مثلا، توده ای میگه من ملی گرام چون ضد امریکام. ولی وطنپرست نیست چون طرفدار روسیه است عوض اینکه طرفدار ایران باشه. یعنی نمی فهمه که تو اول باید طرفدار ایران باشی نه روسیه، بعد اون ملی گرایئت علیه آمریکا معنی پیدا میکنه. یعنی چون تو وطنپرست نیستی روسو فیل هستی نمیتونی ملی گرای درست و واقعی برای ایران باشی، مصنوعیه، فقط ضدید با آمریکا میشه ملی گرایی.
(30:48) حفرۀ امنیتی یعنی یک عده در داخل ایران ایران را دوست ندارند ایران پرست نیستند. یعنی تو وقتی یک حکومت و یک نظامی را داری که وطنپرست نیست، اسلام گراست، و بعد در اسلام گرایی ملی گرایی میکنه، مشکل همین میشه، در داخل حفره امنیتی ایجاد میشه. حفره وقتی ایجاد میشه که افرادی که در آن نظام هستند وطنشون را دوست ندارند، یعنی اصلا نمی فهمند وطن را، نمی دونند که باید زندگی مردم درست باشه، فرهنگ مردم شکوفا باشه، باید محیط زیستشون پاک باشه، حکومتشون درست و حسابی باشه. اینا رو نمی فهمند ولی یک دفعه میپرند و تمام هم و غمشون میره روی اسرائیل و آمریکا رو بزنیم.
ته خط اینه که، حفره امنیتی در کشوری اتفاق میافته که مردمش وطنپرست نیستند، یعنی بخشی از مردمی که در حاکمیت هستند و مسئولیت حفظ کشور را دارند وطنپرست نیستند. ولی ملی گرا میتونند باشند.
برای مثال، یک ایرادی که به سردارهای سپاه است این است که اینا اسلام گرا شدند، یعنی ایدئولوژی اسلام را کردند تو کله شون، و این ایده یک ضدیتی با خارج است، یعنی اسلام گرایی و ملی گرایی اینا در ضدیت با خارج معنی میشه. سپاه درست شد که در رابطه با خارج و یا هر کس دیگری که با این نظام اسلامی مشکل داره برخورد بکنه. نظام اینا رو اینجوری بار آورد. نظام نیروهای نظامی ما را از وطنپرستی دور کرد.
یعنی نیروهای نظامی نیامدند بگند، آقا پس تکلیف زندگی مردم چی میشه؟ 60 درصد مردم فقیر یعنی چی؟ اصلا برای چی توی یک انقلابی لواسان نشین و گورخواب داریم. نیامدند بگند پس فرهنگ چی میشه؟ آخه این دریاچه ها چرا داره خشک میشه؟
و اگر هم یک وقتی یک نیروی نظامی خواست یک کاری بکنه، مثل خاتم الانبیا بیاد یک کاری انجام بده، تمام اون اصلاح طلب و اعتدالی و غیره ریختند روی سرش و گفتند به تو اصلا مربوط نیست که در رابطه با وطن اصلا فکر بکنی، تو کارت این نیست، تو وطنپرست قرار نیست باشی، تو قراره ملی گرا باشی، یعنی چی؟ یعنی همون اسلام گرا، یعنی بری ببینی چطوری اسرائیل را نابود کنی، چجوری باید نیابتی ها رو درست کنی، کار تو این نیست که بری در داخل ایران در کنار مردم بری بیل برداری و شخم بزنی. اول انقلاب این بود. اول انقلاب نیروهای نظامی و سپاهی ها تو خیابانها و کوچه ها و تو دهات بودند.
متاسفانه نیروهای وطنپرست ما را هر چی بیشتر حکومت بطرف اسلام گرایی و از اسلام گرایی بطرف ملی گرایی برده است. اسلام گرایی و ملی گرایی هم مرز هستند و هر دوشون در رابطه با خارج تعریف میشوند و نه در رابطه با داخل. و این فرق خیلی اساسی است. یعنی شما این حفره های امنیتی بطور طبیعی اتفاق افتاد، برای اینکه در وزارت اطلاعات در خود اطلاعات سپاه یک عده ای حاکم شدند که اینها وطنپرست نبودند، اینا اصلاح گرا و ملی گرا بودند، و فقط میخواستند تو دهن اسرائیل و امریکا بزنند. درحالی که اینا باید قبل از هر چیزی هم و غمشون این باشه که مردم ایران چجوری زندگی میکنند، کشورشون آباد هست یا نیست، محیط زیست پاک هست یا نیست، این حکومت چه نوع حکومتیه.
(39:20) ایرانی های وطنپرست را نمیذارند رشد کنند. روسو-فیل و امریکا-فیل و اسرائیل-فیل رشد میکنه. هر چی ایرانی-فیل بود از قائم مقام فراهانی و امیرکبیر بود میزنند. وطنپرستا همیشه مورد هجوم و شارلاتانبازی قرار گرفتند، فرق نمیکنه چه از طرف توده ای یا اصول گرا یا اصلاح گرا باشه وطنپرست همیشه تحت فشا بوده ، کشتنشون، و از میدان بیرونشون کردند.
امریکا و غرب همیشه میگند پتریت هستند و پتریاتیسزم هست که این کشورها را به اینجا رسانده و بزرگ و قدرتمند و حاکم دنیا کرده، وقتی که تو پتریات هستی کشورتو میسازی و وقتی به ستون ملی گرایی که میرسی میگی خب من کشورم را ساخته ام و اگر کسی نگاه چپ به کشورم بکنه نابودش میکنم و انجاست که ملی گرایشون میاد وسط. متاسفانه ما در ایران هیچوقت کلمه وطنپرستی را نفهمیدیم و درون ما رشد نکرد و نذاشتند هم که رشد بکنه و تو سرش زدند. عوضش ملی گرایی را رشد دادند. همین خارجی ها همین انگلیسی ها ملی گرایی را در ایران رشد دادند، وطنپرستا را میکشتند، ملی گرایی را رشد میدادند برای اینکه میگفتند ملی گرایی خوبه هر چی میخوایید به ما فحش بدید، انگلیسیها همیشه میگفتند دوست داریم اینا به ما فحش بدند و ملی گرایی کنند.
ملی گرا اگر وطنپرست باشه آدم درستیه، ملی گرا اگر وطنپرست نباشه حتی میتونه خائن باشه. ما باید با ملی گرایی بدون وطن مبارزه کنیم ، دشمن ما در ایران آینده ملی گراهای توخالی یعنی ملی گراهای بی وطن هستند، یعنی وطنپرست نیستند ولی میگن ما ملی گرا هستیم. 130-40 ساله که در این مبارزه ما کم کاری کردیم، و تمام مدت دنبال ملی گرایی بودیم، ایرانی ها یا ملی گرا بودند یا ملی گرا نبودند. این دوگانگی غلط بود. آقای مصدق در مقابل انگلیس قرار گرفته بود سرِ نفت و بهش میگفتند ملی گرا.
پس الان کسانی که ملی گرایی توخالی را برای ما بوق میکنند دشمن ما هستند. این اسلام دوی که در ایران الان حاکم است و هر چه بیشتر بوق ملی گرایی میزند ولی وطنپرست نیست و این دشمن ایران است و دشمن اصلی نیروهای وطنپرست هستند! (پایان)
-گرفته شده از ویدئوی
پولیتیکس: ایران پرستی یا اجنبی پرستی؟ هوشنگ امیراحمدی و بهمن جلدی. 7/7/2025
https://www.youtube.com/watch?v=gW3vrjfGXyk&t=36s
یا در
